– Spotkanie w Łodzi przerwano po ośmiu biegach przy wyniku 28:20. Unia w pierwszej jego fazie postawiła się gospodarzom, również dzięki temu, że wygrałeś dwa biegi. Co powiesz o tym meczu i jak Ci się startowało na łódzkim obiekcie?
– Jechało mi się bardzo dobrze, dopóki jeszcze nie spadł ten deszcz. Ten tor wówczas nadawał się bardzo dobrze do jazdy. Po czwartym biegu, gdy wystąpiły te ulewy, widziałem, że chłopaki mieli już problem z płynną jazdą na motocyklu. Prognozy się sprawdzały i zaczęło coraz bardziej padać. Myśleliśmy, że nieco przestanie i organizatorzy będą mogli coś zrobić z tym torem. Te opady niestety cały czas się nasilały.
– A co powiesz o swoich biegach? Wygrałeś nie tylko bieg juniorski, ale później z Michałem Gruchalskim przywiozłeś za plecami Marcina Nowaka, dowożąc podwójne zwycięstwo.
– Chciałem skupić się na wygraniu startów, bo wiedziałem, że będą one bardzo ważne, aby móc odnieść biegowe zwycięstwa na łódzkim torze. Gdy prowadziłem, miałem zamiar jak najszybciej uciekać do przodu. W czwartym biegu też pomagał mi Michał. Bardzo mu dziękuję za to, że mnie pilnował przy krawężniku. Głównie zależało mi na wygranych startach.
– Czy w czasie dłuższej przerwy po szóstym biegu któryś z zawodników chciał przerwania meczu? Czy może wszyscy chcieli odjechać minimalną liczbę ośmiu wyścigów?
– Ja nie uczestniczyłem w żadnej naradzie. Obserwowaliśmy tylko, jak zachowywał się ten tor podczas jazdy. Sam siedziałem w swoim boksie i czekałem na decyzję, jaka będzie – czy jedziemy, czy nie. Wtedy cały czas byłem gotowy do jazdy. Po przerwie i tych dwóch biegach chłopaki mówili już, że bardzo ciężko jedzie się w takich warunkach. Można było czekać aż te opady ustaną, a zbytnio nie było sensu jechać na takim torze. Wątpię, żeby ktoś był zadowolony z jazdy na nim.
– Wróćmy na chwilę do rundy DMPJ w Rybniku. Wygrałeś tam bieg, w drugim byłeś wykluczony, a następnie pauzowałeś. Możesz wyjaśnić, co dokładnie tam się stało i czy doznałeś jakiegoś urazu?
– Po pierwszym – wygranym biegu, pojechałem w drugim. Chciałem wejść za zawodnika i wtedy się pośliznąłem. To była głównie moja wina. Wszedłem za Łotysza i miałem uślizg na samym wejściu w łuk. Bardzo mocno obiłem sobie łokieć, w którym miałem problem ze zginaniem. Później pojechał za mnie Piotrek Świercz. Ten łokieć miałem obity jeszcze z tamtego tygodnia z ligi (upadek w domowym meczu z Orłem – przyp. red.) i poprawiłem to właśnie w Rybniku. Później ćwiczyłem i na meczu nie sprawiało mi to żadnych problemów. W Rybniku miałem jednak kłopot ze zginaniem, zatem wolałem już nie jechać, bo było ciężko.
– Jeszcze wrócę do dobrych wyjść spod taśmy w Łodzi. Wcześniej w tym sezonie miałeś trochę pecha, jak choćby w biegu z Hansem Andersenem w Tarnowie, kiedy sędzia przerwał bieg, w momencie gdy byłeś z przodu.
– Dokładnie. Miałem kilka takich sytuacji, nawet w tym poprzednim meczu, czy wcześniej w Ostrowie. Wygrywałem starty, lecz sędziowie przerywali te biegi. To były ich decyzje, po których ja w sumie nie miałem nic do gadania i musiałem jechać dalej od nowa.
– Na kolejny mecz do Tarnowa przyjedzie rywal z Ostrowa, który ostatnio pokonał wyraźnie u siebie Wybrzeże Gdańsk. To będzie ciężkie spotkanie, a do odrobienia jest 10 punktów. Jakie będzie nastawienie przed tym ważnym pojedynkiem?
– Nastawienie będzie takie, jak przed każdym meczem, czyli bojowe. Będę się skupiał na tym, aby przywieźć jak najwięcej punktów w tym spotkaniu. Wiadomo, że będzie to przeciwnik bardzo mocny, ale będziemy robić wszystko, co w naszych siłach, żeby wygrać ten pojedynek.
– Dziękuję za rozmowę i życzę powodzenia w kolejnych występach.
– Również dziękuję.
Rozmawiał: Stanisław Wrona
Przeczytaj także
